سهر نزلت القميص على جسمها وبتعجب : نعم، انت بتقول اي! احمد بارتباك وإصرار : بقولك انتي مين؟ سهر بغضب : انت
اتجننت، انا سهر مراتك “احمد حط ايده على وشه واتوتر لما حس انه غلط فيها ولغبط في الكلام” قرب منها وقعد جمبها وحط
ايده على ضهرها وابتدى يبوسها ويتأسف انا اسف ي حبيبتى سهر شالت ايده من على ضهرها بعنف وبغضب شديد ( ابعد
عني) احمد قرب منها وحضنها من ورا وشفايفه على ضهرها ( انا اسف ي حبيبتى، متزعليش مني) سهر بنفخ وبتزقه : بقولك
ابعد عني احمد : مش هبعد ونيمها على السرير وخدها فى حضنه وشفايفه على شفايفها سهر بعدت عنه وورابت وشها الناحيه
التانيه ( خلاص انا مش عاوزاك ولو سمحت سبني انام) احمد بتوتر : فى اي ي سهر ما انا اعتذرتلك سهر قامت وقعدت على
السرير ( اه، اعتذرتلى علي اي بالظبط، ع اني عاوزاك وانت رفضت ولا لما قولتلى انتي مش سهر.!) _ احمد مسك حنجرته وحس
بخنقه وابتدى وشه يحمر ومش قادر ياخد نفسه ( مخنوق ومش قادر اتنفس) سهر وشها اتغير : اي ده مالك! احمد قام جري
وفتح الشباك وبيحاول يتنفس بص ورا على سهر ولقاها قاعده على السرير مكانها بدون اي رد فعل احمد : هاتى البخاخ بسرعه
سهر قامت من ع السرير وبكل برود ( بخاخ اي) احمد جري ع الكمود وفتحه وجاب البخاخ بس لقاها فاضيه. اتعصب ورماها